Gdy wyeliminujesz cukier ze swojej diety, twoje ciało zacznie wprowadzać fundamentalne zmiany — niektóre dobre, niektóre trochę trudne na początku. W ciągu pierwszej godziny poziom cukru we krwi stabilizuje się, gdy twoje ciało przetwarza ostatnie resztki glukozy z ostatniego posiłku. Insulina włącza się i zapewnia, że pozostały cukier zostanie wykorzystany na energię lub zmagazynowany. Bez ciągłych skoków cukru unikniesz spadków energii, wahań nastroju i zachcianek, które popychają cię do spożywania jeszcze większej ilości słodyczy.
Pod koniec pierwszego dnia twoja wątroba wkracza, aby utrzymać stabilny poziom cukru we krwi, przekształcając zmagazynowany glikogen w glukozę. Ale oto problem: twoje ciało zdaje sobie sprawę, że nie otrzymuje już tego szybkiego zastrzyku cukru i możesz doświadczyć objawów odstawienia. Bóle głowy, drażliwość, zmęczenie — to nieprzyjemne, ale tymczasowe. Twojemu mózgowi kochającemu cukier brakuje dopaminy, dlatego możesz czuć się trochę drażliwy lub ospały.
Drugiego dnia robi się ciekawie. Gdy poziom glukozy spada, organizm zaczyna wykorzystywać zgromadzony tłuszcz jako źródło energii, w procesie zwanym ketozą. Tłuszcz jest rozkładany na ketony, które stają się nowym źródłem energii. Niektórzy odczuwają nagły przypływ energii i jasności umysłu, podczas gdy inni cierpią na przerażającą „grypę keto”: nudności, bóle głowy i zawroty głowy. Dzieje się tak, ponieważ organizm zaczyna spalać tłuszcz zamiast cukru. Odpowiednia podaż płynów i elektrolitów może złagodzić te objawy.
Pod koniec pierwszego tygodnia kubki smakowe zaczną się przystosowywać. Pokarmy, które kiedyś smakowały mdło, nagle wydają się słodsze, ponieważ organizm nie jest już przeciążony cukrem. Twoje pragnienie przetworzonych słodyczy maleje, a naturalne cukry, takie jak te zawarte w owocach, smakują lepiej. Twój metabolizm również się poprawia, wzrasta wrażliwość na insulinę, a jeśli wyeliminowałeś cukier, aby schudnąć, możesz już zauważyć różnicę, szczególnie w talii.
