Pewien milioner naśmiewał się z żebraczki na targu, nie zdając sobie sprawy, że była to matka, której szukał przez całe życie.

Wspomnienia zalały umysł Leonarda: zapach jego rąk i rytm kołysanek. Ogrom jego okrucieństwa sprzed dwóch dni przytłoczył go. Upadł na kolana, chowając czoło w dłoniach. „Przepraszam. Nie wiedziałem. Wybacz mi, błagam”.

W pokoju zapadła cisza, przerywana jedynie szlochem. W tym momencie Leonard nie był już człowiekiem o kolosalnym bogactwie, ale zagubionym dzieckiem, w końcu zjednoczonym z jedyną osobą, której zawsze pragnął.

Od tamtej chwili jego życie się zmieniło. Przeniósł Rosalind do swojej posiadłości i zapewnił jej komfort i dobrobyt. W końcu zrozumiał, że bogactwo nigdy nie było odpowiedzią na jego pustkę. To, czego szukał przez całe życie…
⤵️