Zwróć się do zaufanego przyjaciela
Przesłałem wiadomość Mii z krótką notatką: Musisz to zobaczyć.
Jego odpowiedź była natychmiastowa: To nie jest normalne. Nie odpowiadaj.
Mia pokazała e-mail Chrisowi. Trzeba mu przyznać, że był zbulwersowany i chciał się tym zająć. Tego popołudnia Eric również otrzymał e-maila: „fakturę” napisaną w tym samym formalnym tonie, ale tym razem od „Karmy i spółki”. Zawierała ona listę satyrycznych zarzutów o wyrządzanie krzywdy, publiczne upokorzenie i ogólną niedojrzałość, a kończyła się miażdżącą uwagą na temat konsekwencji dla reputacji.
Efekt był natychmiastowy. Eric wahał się między irytacją a użalaniem się nad sobą. Przesadzamy, upierał się. To było nieporozumienie. „Nie miałam poczucia humoru”. W końcu uciekł się do brawury: „Traciłam wspaniałego faceta”.
Nie odpowiedziałem. Czasami cisza jest najwymowniejszą odpowiedzią.
Lekcja śmiechu
Patrząc wstecz, jestem wdzięczny, że maska tak szybko opadła. Rzadko się zdarza, żeby ktoś tak wyraźnie ujawnił swoje prawdziwe oblicze po zaledwie jednej kolacji. Gdyby ten „rachunek” nigdy nie trafił do mojej skrzynki odbiorczej, pewnie zajęłoby mi tygodnie, zanim zrozumiałbym ten schemat: hojność oferowana jako oprocentowana pożyczka, życzliwość traktowana jako umowa, uczucie traktowane jako weksel. Nic z tego nie jest romantyczne. To po prostu manipulacja.
Czytając później jego wiadomość, najbardziej uderzył mnie jej celowy charakter. Formatowanie było skrupulatne. Język starannie dobrany. Nie improwizował w dwie minuty; planował. To sugeruje, że nie była to zwykła wpadka, ale dopracowana taktyka: próba przekształcenia podstawowej uprzejmości w narzędzie wywierania presji.
