Pluskwy całkowe, znane również jako triatominae, to nocne owady żywiące się krwią ssaków. W ciągu dnia chowają się w szczelinach, pęknięciach i legowiskach zwierząt, a nocą wychodzą, aby się pożywić. Charakterystyczną cechą ich żądła jest działanie znieczulające w ślinie, co często powoduje, że ukąszenia pozostają niezauważone przez ofiarę.
Co jeszcze warto wiedzieć o ich preferencjach i sposobie bytu? Pluskwy całkowe przyciąga dwutlenek węgla wydychany przez człowieka, co wyjaśnia, dlaczego najczęściej gryzą w pobliżu ust, nosa i oczu — pozostawiając drobne, charakterystyczne skupiska ukąszeń na twarzy i górnej części ciała. Naturalnie zamieszkują lasy, tereny zgromadzeń gnijących resztek zwierząt, gniazda gryzoni, ptaków, a także szczeliny w ścianach i inne miejsca ukryte w domach. Wciąż przenikają do wnętrz budynków przez uszkodzone moskitiery, szczeliny w oknach i drzwiach, a także inne nieprzezroczyste prześwity.
Pluskwiaki całujące występują najczęściej w regionach Ameryki Południowej i Środkowej, a także Meksyku, gdzie ich obecność jest ściśle powiązana z chorobą Chagasa. Z biegiem czasu coraz częściej obserwuje się także przypadki w południowych Stanach Zjednoczonych, co budzi poważne obawy dotyczące ich rozprzestrzeniania się i potencjalnego wpływu na zdrowie publiczne w regionie.
Uwaga: powyższe informacje mają charakter edukacyjny i ilustracyjny:
