3. Używanie starych czajników
Pan Zhang (Chiny) używał tego samego emaliowanego czajnika przez 15 lat. Kamień na dnie był gruby jak moneta, co uważał za „naturalne minerały”. W rzeczywistości ten nagromadzony osad to skupisko metali ciężkich, szczególnie w regionach, gdzie woda zawiera ołów, kadm, arsen i inne pierwiastki. Pod wpływem ciepła kamień pęka i uwalnia toksyny.
Czajniki ze stali nierdzewnej mogą być jeszcze bardziej niebezpieczne – pod wpływem wysokiej temperatury warstwy metalu mogą uwalniać chrom i nikiel, które są rakotwórcze. W Szantungu (Chiny) w 10-letnim czajniku stwierdzono poziom ołowiu pięciokrotnie przekraczający dopuszczalny limit, a kadmu ośmiokrotnie wyższy. Metale te dostają się do organizmu codziennie wraz z wodą, gromadząc się w wątrobie i nerkach, tworząc ostatecznie „toksyczną fortecę”.
Kamień to nie tylko wapń i magnez – to związek minerałów i metali ciężkich. Użycie metalowej szczoteczki może usunąć jedynie warstwę powierzchniową. Głębiej osadzony metal związał się chemicznie z czajnikiem, niczym farba wsiąkająca w materiał – fizyczne szorowanie nie jest w stanie go usunąć. Długotrwałe picie z tego czajnika przypomina codzienne przyjmowanie „pigułki metali ciężkich o powolnym uwalnianiu”. Badania pokazują, że pacjenci z chorobą Alzheimera często mają wysoki poziom glinu w płynie mózgowo-rdzeniowym – objaw przewlekłego zatrucia metalami.
5 kluczowych wskazówek dotyczących bezpiecznego gotowania wody
Nigdy nie gotuj ponownie starej wody; codziennie używaj świeżej wody.
Podczas gotowania trzymaj pokrywkę otwartą, aby umożliwić ulatnianie się toksycznych gazów.
Regularnie co 3 lata odkamieniaj i wymieniaj czajnik.
Wolisz wodę z kranu niż wodę z nieznanych źródeł.
