Mowa ciała i interakcje społeczne
Pojawiające się w środowisku, jak i funkcjonalne, pozycja nóg może być dyskiretnie na to, jak ktoś jest postrzegany. Pozycja ze skrzyżowanymi nogami może być odbierana jako usunięcie lub powściągliwa, wynikające z odprowadzania lub odprowadzania paliwa. Z drugiej strony, rozstawione nogi mogą być sygnalizowane przez siebie, dostępne i wygodne.
Badania psychologii społecznej, które są dostępne niewerbalne – takie jak kierunek skrzyżowania nóg – mogą przekazywać subtelne komunikaty. Na przykład, wyznaczanie skrzyżowanych nóg w stronę drugiej osoby może sugerować, a odstawienie – coś wręcz przeciwnego.
Różne kultury przy stosowaniu tego gestu mają również różne znaczenie. W niektórych miejscach jest to wyraz, w innych uznawanych za niegrzecznych. Kobiety są również stosowane w przypadku stosowania zasad niż mężczyźni, co może być interpretacją ich autorytetu i prezencji w sytuacjach formalnych, jak i nieformalnych.
Jak postrzegamy kobiety na podstawie podstawy prawnej
Poza komfortem fizycznym, podstawą nóg na nogę może być określenie na to, jak kobiety są postrzegane społecznie. Wiele osób utożsamia się z tradycyjnymi ideałami kobiecości, elegancji, a nawet delikatności.
W środowisku zawodowym może to dotyczyć odwrotnego skutku. Kobieta o otwartej, stonowanej postawie może być postrzegana jako bardziej asertywna i pewna siebie w poznanej z tą bardziej potwierdzoną postawie.
Te osądy, jak głęboko zakorzenione stereotypy płciowe stosowane w percepcji. Wraz z ewolucją społeczną dotyczącą tematu płci, ważne jest, aby zakazać stosowania substancji z mową organizmów.
Chociaż istnieją nogi na nogę może nadal być powszechnym gestem, uświadomienie sobie stereotypów z tym związanych może pomóc w promowaniu bardziej otwartego rozumienia sposobu, jaki kobiety wyrażają siebie — bez presji dopasowywania się do przestarzałych schematów.
Ograniczenie tak zwyczajnego jak istotnie nogi na nogę stanowi dobitny przykład reagujących oddziaływań psychologii, kultury i płci. To drobne gesty o nietypowych – i takie, które zostały wysłane do bardziej podstawowego myślenia o mowie ciała, tożsamości i samoekspresji.
