Symbol ochronny o bardzo starożytnym pochodzeniu

Zanim gest ten wszedł do języka potocznego, miał głębszy wymiar. W wielu tradycjach wschodnioeuropejskich, zwłaszcza w kulturach popularnych, uważano go za mały talizman chroniący przed niepożądanymi wpływami.

Pięść symbolizowała wewnętrzną siłę, a złożony kciuk – „klucz” mający na celu zachowanie pozytywnej energii. Symbol ten był czasami noszony w kieszeni lub pod płaszczem dla dodania odwagi, podobnie jak dziś nosimy amulet.

Nic magicznego, po prostu uspokajające rodzinne przekonanie, rytuał przekazywany z pokolenia na pokolenie.

Niewypowiedziany język szkolnego placu zabaw

W pamięci wielu z nas figa jest również częścią dziecięcych zabaw. Obietnica, którą udawaliśmy, że przyjmujemy, przysługa, której delikatnie unikaliśmy… i proszę bardzo, figa za naszymi plecami, śmiejąca się.

Ten żartobliwy, mały kod pozwalał na delikatne drażnienie się, testowanie granic lub wymyślanie sekretnego języka. Babcie z kolei często traktowały to jako delikatną radę: „Jeśli ktoś cię drażni, po prostu okaż mu obojętność i odejdź”. Prosty sposób na naukę o granicach i poczuciu humoru.

Dyskretny gest, który towarzyszył również trudnym chwilom

W niektórych rodzinnych opowieściach zdarzają się sytuacje, gdy podczas ważnych prób ludzie wkładają ten gest do kieszeni, by przypomnieć sobie: „nie trać wiary, jesteś silniejszy, niż myślisz”.

Nie był to wyraz buntu, lecz gest pocieszenia, niemal medytacyjny. Sposób na trzymanie znajomego symbolu pod ręką.

Dlaczego zniknął?

Ponieważ nasza komunikacja stała się cyfrowa: mówimy „nie” emoji, mrugamy, pokazujemy kciuk w górę, serduszko. Figa nie zniknęła całkowicie, ale przetrwała głównie we wspomnieniach, rodzinnych anegdotach i niektórych lokalnych tradycjach.

Mimo to pozostaje czarującym symbolem: cichym przesłaniem, delikatną odmową, opiekuńczym mrugnięciem. Sposobem na wyrażenie tego, czego słowa nie zawsze odważają się wypowiedzieć, dyskretną tradycją ludową , która wciąż przetrwała. Dziś ucieleśnia starożytną pamięć gestów , która wciąż porusza nas swoją prostotą.