Nazywam się Sophia Reynolds, mam sześćdziesiąt osiem lat i w zeszłe święta weszłam do własnego domu z nogą w gipsie i dyktafonem ukrytym w kardiganie. Wszyscy gapili się na mnie, kiedy powiedziałam, że synowa celowo mnie popchnęła. Mój syn roześmiał się i powiedział, że „zasłużyłam na nauczkę”.
Nikt z nich nie wiedział, że przez dwa miesiące przygotowywałam się do zemsty. Tej nocy nie byłam tylko ofiarą, kulejąc na wigilijną kolację. Byłam kobietą, która w końcu przestała zachowywać się jak ofiara.
Po śmierci mojego męża
Trzy lata wcześniej mój mąż Richard nagle zmarł na zawał serca. Spędziliśmy razem trzydzieści pięć lat, budując życie i małą sieć piekarni – cztery sklepy w Nowym Jorku, dom na Brooklynie i pokaźne oszczędności. Łącznie nasz majątek był wart około czterech milionów dolarów.
Richard odszedł, a wraz z nim odeszła połowa mojej duszy. Po raz pierwszy od dziesięcioleci dom wydawał się za duży, za cichy. Mój jedyny syn, Jeffrey, przybył na stypę z żoną Melanie, ściskając mnie tak mocno, że myślałem, że to żałoba. Teraz wiem, że to była kalkulacja.
Zanim Richard zmarł, odwiedzali mnie raz w miesiącu. Po pogrzebie zaczęli pojawiać się w każdy weekend. Jeffrey powiedział, że nie powinnam mieszkać sama w tak dużym domu. Martwił się o moje „zdrowie psychiczne” i „bezpieczeństwo”. Melanie łagodnie zgadzała się ze wszystkim, co mówił, z uśmiechem i współczuciem.
Cztery miesiące później pozwoliłam im się wprowadzić. Zajęli pokój gościnny, potem garaż, a potem powoli rozprzestrzenili się po całym domu, jakby od zawsze należał do nich. Na początku byłam wdzięczna za hałas, towarzystwo, iluzję rodziny. Nie miałam pojęcia, że właśnie zaprosiłam drapieżniki do swojego domu.
Pieniądze zaczynają znikać
Sześć miesięcy po tym, jak się wprowadzili, Jeffrey przyszedł do mnie do ogrodu, z twarzą, której używał jako dziecko, gdy czegoś chciał. Powiedział, że firma może go zwolnić. Potrzebował 50 000 dolarów na kurs, który zapewniłby mu przyszłość.
Przelałem pieniądze następnego dnia.
